از اين كه با مني .. افسوس ميخوري ..

يا خسته مانده اي ... يا ناز ميكني ..

يا در خيال خود .. يك قصر داريو ...

با بودن دلم ..

غم باد ميكني ...

يا از ستاره ها ...

الگو گرفته اي ..

در پيش چشم شمس ..

پرواز ميكني ...

يا عاشقي ولي ..

دوراز خيال من ...

با يار ديگري ...

طناز ميكني ...

يا ساده بودنم ...

دل بسته ات نكرد ..

دنبال حيله اي ...

دل باز ميكني ..

دل كنده اي اگر ..

از ساده بودنم ...

داري از اين ديار ..

پرواز ميكني ..

من كه ميگويم ... : ما به هم نمي رسيم ..

قسمت عشق همين فاصله هاست ..

نرسيدن ، نشنيدن و نديدن شايد

كاش مي فهميدي .. كاش ميدانستي ..

خواستن لذت تنهايي هاست ..

تو ازاين فاصله ها خوشحالي

من ازاين فاصله ها بيزارم

فرق من با تو همين يك كلمست ..

مابقي را كه تفاهم داريم ..

السلام عليك يا امام الهادي النقي

اين شعر رو به كوري چشم شاهين نجفي آشغال ميزارم :

تا بفهمه عشق اينها در پوست وخون ماست ...

نقی نامی که فخر آسمان است

تلفظ کردنش خط دهان است

ز القاب امام هادی ماست

امامی که عزیز شیعیان است

امام ماه روی باوقاری

که جد حضرت صاحب زمان است

زلال چشمه های او پاک تر از

همان نهری که در جنت روان است

نقی چون مظهر پاکی ست نامش

برای قرن آسوده گران است

به نام مادر آیینه سوگند

همان که صبح چشمش جاودان است

نخواهد از نفس افتاد این عشق

که از هادی به قلب عاشقان است

به کوری دو چشم آن حقیری

که از فرط حقارت بد دهان است

به هر دیوار این دنیا نوشتیم

اين همان هديه ناچيز من است .....

كه به تو خواهم داد !!!!

روز زيبايي ها ... به تو تبريك گلم !!!!

اي فاطمه ، كه غيرتو مارا نگار نيست ..

غير از تو ، شيعيان علي را قرار نيست ..

من روسياهم اينهمه باره گناه هست ..

در روز حشر جز تو مرا تكيه گاه نيست ...

از خدا دور شدم ، اما باز ، ميروم پيش خدا ...

مينشينم شايد ، ببرد از قلبم ، اين غباري كه جدا كرده مرا ...

از زلاليه رسيدن به خدا ...

آدمي برگ گليست ، كه جدا ميشود از مبدا گل ...

مي رود ، مي چرخد ، توي دستان نسيم ...

با خدا باش ، كه تنها نشوي ...

توي دستان نسيم ..

پاك بايد باشيم .. تا كه گل خوانده شويم ..

غير ازاين گر باشد ، خاك و گل خوانده شويم ..

من كه از عشق تو جز ، مكر نديدم شايد ...

بروم جاي دگر ، عاشق طناز شوم ...

عشق را بازيچه ي دستان ،چوگرگان كرده اند ...

چون لباس ميش برتن ، توي ميدان كرده اند ...

طعمه اي را بحر بلعيدن نشاني مي كنند ...

لاجرم در لحظه اي ، صيدش چو حيوان كرده اند...

براي النا :

گفت: ميرود اما براي من ، ...

او سالهاست ازاين خانه رفته است ...