تا انتهای زندگی چیزی نمانده ...

من را کسی با شعرها اینجا کشانده ...

تفسیر رویاهای من کار کمی نیست ...

یک بی مروت دست من را خوووب خوانده ..

هر کار کردم زودتر از من هم آنجاست ..

انگار در رویای من آدم نشانده ...

از عشقهایم بیشتر میداند از من ..

میترسم از این لحظه هایی که نمانده ...

تقـــدیــــرم زیباست .....

عـــاشقــــی .......

دلتنــــــگی ....

و اشک .............

و همه را مدیون تــــوام .

سخت است هر روز عاشقانه ببافی ...

تارو پود زندگی را ..

چرا که هر لحظه غمی هست ..

که دلت را ویران کند به راحتی ...

و این دل مگر چقدر توان دارد ..

که در بین اینهمه شعله نسوووزد ..

و من تا به حاال خاکسترم را

به کسی نشان نداده ام ..

شاید برنجد ..

شاید به رووزگار بگرید ...

خسته تر از هر زمان

دلم بی تاب است ..

و مقصر دلیست ..

که با همه راااه آمد ...

ولی کسی با آن قدمی بر نداشت ...

بیچاره من ..

بیچااره دلم ..

بیچاره روووزگار من ..